به روزترین راهکار بالینی در درمان کمردرد مزمن سالمندان در منزل :

 بیش از 30% بزرگسالان در ایالات متحده تجربه کمردرد مزمن در سه ماه گذشته را ذکر میکنند. هرچند بیشتر کمردردها غیراختصاصی و خودمحدود شونده هستند، زیرمجموعه ای از بیماران دچار کمردرد مزمن میشوند که بنابه تعریف عبارت است از: تداوم علائم برای بیش از سه ماه. کمردرد به گروه های کمردرد غیراختصاصی بدون رادیکولوپاتی و کمردرد با علائم رادیکولار یا کمردرد ثانویه با یک علت نخاعی تقسیم بندی میشود.

گزینه های درمان دارویی :

✔️ استامینوفن: هیچ شواهدی وجود ندارد که استامینوفن بهتر از دارونما باشد. باوجود فقدان شواهد با کیفیت بالا، آثار آن در کاهش مصرف اپیویید یا آثار هم افزا ممکن است استفاده از آن را تایید کند.

✔️ داروهای ضدافسردگی: برای کمردرد غیراختصاصی بدون علایم رادیکولار، داروهای ضدافسردگی موثرتر از دارونما به نظر نمی رسند. دولوکستین دریک کارازمایی تصادفی شده شاهددار به نظر رسید که باعث کاهش شدت درد میشود.

✔️ داروهای ضدتشنج: گاباپنتین در کوتاه مدت برای موارد جراحی ناموفق کمر موثرتر از ناپروکسن است. توپیرامات برای بهبود شدت درد یا کارکرد، موثرتر از دارونما به نظر میرسد.

✔️ داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی: برای تسکین کوتاه مدت کمردرد مزمن  سالمندان در منزل  بدون رادیکولوپاتی موثر هستند. برای علایم رادیکولار هیچ تفاوتی بین این داروها و دارونما وجود ندارد. همچنین هیچ تفاوتی بین داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی و سایر داروهای رایج از جمله استامینوفن و شل کننده های عضلانی در مصرف مزمن وجود ندارد.

✔️ اونابوتولینومتوکسین A ( بوتاکس): تزریق آن درد یا کارکرد را در کمردرد مزمن بدون رادیکولوپاتی بهبود بخشید. برای تایید مصرف آن شواهد از کیفیت پایینی برخوردار هستند.

✔️ شل کننده های عضلانی اسکلتی: مطالعات اندکی درمان درازمدت را ارزیابی کرده اند. اثربخشی کوتاه مدت در کمردرد غیراختصاصی مزمن گزارش شده است؛ البته عوارض جانبی شایع هستند. آرام بخشی با بیشتر داروها دیده میشود. تیزانیدین ممکن است فشارخون را موقتا کاهش دهد و سیکلوبنزاپرین خطر سندرم سروتونین را افزایش میدهد.

✔️ بی حس کننده های موضعی مانند لیدوکائین: به نظر میرسد برچسب موضعی لیدوکائین موثرتر از دارونما نباشد.

✔️ اپیوییدها: اثربخشی کوتاه مدت برای تسکین درد کمر  و کارکرد دارند. هیچ مقایسه سربه سری بین اپیوییدها و سایر مسکنهای غیراپیوییدی وجود ندارد. اثربخشی درازمدت و بی خطری اپیوییدها برای کمردرد مزمن مشخص نیست.

✔️ تزریق اپی دورال استروئید: یک مرور کاکرین درسال 2008 شامل دو مطالعه بود که به مقایسه اثربخشی تزریق استروئید در مفصل فاست یا اپیدورال در مقابل دارونما برای تسکین درد و ناتوانی در کمردرد پرداخته بودند. در هیچ یک از این دو مطالعه، تفاوت قابل ملاحظه ای بین گروه های تزریق و دارونما از نظر بهبودی کلی، تسکین درد یا ناتوانی دیده نشد. دریک فرابررسی در سال 2013 برروی 29 مطالعه هیچ تفاوتی در پیامدها بین گروه های تزریق کننده اپی دورال استروئید و شاهد، شش ماه پس از کنترل نمرات درد پایه دیده نشد.

✔️ تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست ( TENS ): دراین روش از جریان برق استفاده میشود که از طریق الکترودهایی که روی پوست سالم قرار داده میشوند، وارد میشود تا اعصاب محیطی را تحریک کند. این تحریک نورونهای بینابینی مهاری را در طناب نخاعی فعال می کند و لذا با انتشار سیگنالهای درد تداخل ایجاد میکند. یک مرور کاکرین در مورد اثربخشی این تحریک الکتریکی عصب شامل 4 کارازمایی تصادفی شده شاهددار با کیفیت، بدین نتیجه رسید که این روش برای کمردرد موثرتر از دارونما نیست.