تعریف بیماری تب مالت 

تعریف بيماري تب مالت یك بیماری باکتریایی است که در بین حیوانات مختلف و عمدتا علفخواران بوجود میآید و معموال منجر به سقط جنین در آنها میشود. انسان نیز بطرق مختلف از طریق تماس و یا استفاده از فرآوردههای آلوده حیوانات آلوده به این بیماری مبتال میگردد. بز، گاو، گوسفند و خوك چهار حیوان اهلی هستند که عموماً به این بیماری دچار شده و بعنوان مخزن بیماری باکتری را به انسان منتقل می کنند. بیماری تب مالت در انسان نشان دهنده گسترش بیماری در حیوانات است. معموال عفونت در انسان به تماس مستقیم با حیوانات آلوده یا فرآوردههای آنها وابسته است. بیماری با گان آلوده منتقل میشود. بیماری در تمام سنین وجود دارد ولی وفور آن در سنین تا 30 سالگی میباشد. بیماری را نمیتوان انحصارا یك بیماری شغلی محسوب نمود ولی شغل بهعنوان یك عامل خطر در ابتال به بیماری مطرح است. بیماری در تمام فصول وجود دارد؛ اما در فصل بهار و تابستان همزمان با فصل زایش و شیردهی دامها بیشتر دیده میشود. بیماری در منطقه روستایی سه درصد بیشتر از منطقه شهری میباشد که مرتبط با تماس با دام آلوده و استفاده از فرآوردههای لبنی غیر پاستوریزه در مناطق روستایی است.

وظیفه مراکز پرستاری در منزل هم است که اطلاع رسانی کند تب مالت میتواند به صورت های حاد، تحت حاد، مزمن و موضعی بروز نماید. مورد مشكوك: وجود عالئم کلینیكی سازگار با بیماری تب مالت همراه با ارتباط اپیدمیولوژیك با موارد .