به بخشی از این اشتباهات رایج که ممکن است، خیلی از شما نیز دیده باشید می پردازیم.
امیدواریم خوانندگان این مطلب تا حد امکان این موارد را لحاظ کنند:
تاخیر در شروع احیا : به محض پی بردن به عدم پاسخ بیمار و بدون نبض بودن بیمار، فشردن قفسه سینه شروع نمی شود و منتظر جمع شدن تیم احیا می شوند تا با دستور پزشک شروع به احیا کنند. این کار بسیار نادرست است و به قیمت جان بیمار تمام می شود. هر یک دقیقه تاخیر در CPR تا ۱۹ درصد احتمال بقا را کاهش می دهد.
عدم قرار دادن بیمار روی تخت مخصوص CPR: معمولا بیمار را روی همان تخت احیا می کنند، در حالی که بیمار باید روی یک سطح صاف و سخت قرار گیرد، در غیر این صورت فشار و عمق مناسب، کاملا بر قفسه سینه بیمار اعمال نمی شود.
خم شدن آرنج های احیاگر و عدم تسلط کامل بر بیمار: این عامل باعث خستگی زود هنگام احیاگر و همچنین عدم وارد آمدن فشار کافی بر قفسه سینه بیمار می شود. باید کاملا بر بیمار تسلط داشته و آرنج ها صاف باشند ، همچنین احیاگر کاملا بر بیمار عمود و ۹۰ درجه باشد.
گره نکردن دستان بر روی هم: و متعاقب آن فشار انگشتان بر دنده های مجاور وشکستگی آن ها. هرچند شکستن دنده در هنگام CPR اجتناب ناپذیر است ، اما باید تا حد امکان از شدت آن کم کرد. دست ها باید گره کرده روی هم باشد و دست غالب زیرین ، همچنین با سینه کف دست بر موضع فشار وارد کنیم.
هایپر ونتیله کردن بیمار: گاها و یا اکثرا می بینیم شخصی که با آمبوبگ ونتیله می کند ، به سرعت و با حجم زیاد ونتیله می نماید و غافل از اینکه این کار نتیجه عکس دارد ، زیرا باعث باروترومای ریه می شود و یا اینکه سیکل ۳۰:۲ را در هنگامی که بیمار اینتوبه شده است اجرا می کنند. در صورتی که بیمار ،لوله گذاری داخل تراشه شده است،باید هر ۶ الی ۸ ثانیه بدون هماهنگی با فشردن قفسه سینه یک بار ونتیله کرد.
تماشای شوک: هیچ گزارشی از تاثیر بلافاصه شوک مبنی بر نبض دار شدن بیمار یا برگشت حداقل ریتم مناسب برای بقا وجود ندارد. اصول کار به این صورت است،پس از شوک ، بلافاصه فشردن قفسه سینه شروع شود و ۵ سیکل ۳۰:۲ یا مدت زمان ۲ دقیقه CPR انجام شود و بعد از آن به مدت حداکثر ۱۰ ثانیه ریتم چک شود و درصورت شوکایبل بودن ریتم ، شوک داده شود در غیر این صورت سیکل های CPR ادامه می یابد.
تجویز سرم به بیمار به صورت شوت:
به دنبال هر تزریق ۲۰ سی سی سرم نمکی داده می شود یعنی معادل ۳۰۰ قطره اما باید توجه کرد در احیای قلبی، سرم بصورت Free ممنوع است زیرا قلب توانایی پمپاژ ندارد لذا حجم زیاد در داخل دهلیز راست جمع می شود و به دنبال آن پرفیوژن کرونر ها کم می شود